انديشه ي خيام در شعر معاصر


انديشه ي خيام در شعر معاصر

(ليلا كردبچه / دانشجوی دوره ی دکتری ادبیات معاصر)

حكيم عمر خيام نيشابوري از جمله شاعراني است كه سهم بسزايي در شعر پس از خود داشته اند . او در كنار سعدي ، حافظ و مولوي بيشترين سهم تاثير گذاري بر ادبِ پس از خود را در ميان ديگر شاعران داشته و اشعار او از معدود اشعار تاثير گذاري است كه به انتقال فضاي فكري و نوعي بينش و جهان بيني منجر شده اند .

با بررسي تاثير شاعران نامداري چون سعدي و حافظ و مولوي بر شعرِ پس از ايشان به ويژه شعرِ معاصر  متوجه مي شويم كه توجه شاعرانِ ديگر، اغلب به ابياتي برجسته و مشهور كه معمولا جنبه ي مثلِ سائر يافته اند معطوف شده ، مانند مثلِ « شيرِ بي سر و يال و دم » كه به داستاني از مولوي مربوط است ، يا مثلِ « ادب از بي ادبان آموختن » كه به حكايتي از گلستان سعدي بر مي گردد و مثلِ« يارب مباد آنكه گدا معتبر شود »كه برگرفته از غزلي از حافظ است .اما توجه به اشعار خيام از نوعي ديگر است و محدود و منحصر به استقبال از ابيات برجسته و مشهور او نيستند ؛ بلكه شامل توجه به مضامين و انديشه ها و طرز تفكر خاصِ اوست و اصولا شاعرانِ پس از او پيش و بيش از آنكه تحت تاثير ابيات برجسته ي او قرار گيرند متوجه فضاي فكري خاص او شده اند  . در اين مقاله به بررسي مضامين و فضاهاي فكري خيام و تاثير آن بر شعر معاصر مي پردازيم ، با در نظر گرفتنِ اين نكته كه اين افكار و مضامين براي اولين بار در اشعارِ او به كار نرفته و قبل از او نيز پيشينه ي ادبي دارند .رباعيات خيام بيش از آنكه شعر باشند نماينده ي تفكرات انديشمندانه ي فيلسوفي هستند كه جهان را به نقد و داوري نشسته است ، هستي را به حيرت مي نگرد ، و در برابر ناملايمات آن چاره اي جز سكوت و تحير نمي بيند .

افكار و مضامين خيامي را مي توان به پنج گروه تقسيم كرد . پنج گروهي كه در بر گيرنده ي پشتوانه ي فكري رباعيات او مي باشند :

حيرت در امور جهان

تعدادي از رباعياتِ او حول محور ِ حيرت در امور جهان و ندانستن راز او ( اسلامي ندوشن 1355 : 154 ) سروده شده اند ، مانند :

دوري كه در او آمدن و رفتنِ ماست                      او را نه بدايت نه نهايت پيداست

كس مي نزند دمي در اين معني راست                 كاين آمدن از كجا و رفتن به كجاست

سراينده ي اين  رباعيات در كار هستي فرومانده ، سر از راز خلقت و هستي در نمي آورد و در برابر شگفتي هاي آن به حيرت فرو مي رود . اين نوع نگرش پيش از خيام نيز در ادبيات ما سابقه دارد به ويژه در شاهنامه ي فردسي :

ز باد آمدي رفت خواهي به گرد                  چه داني كه با تو چه خواهند كرد

                                                                       ( شاهنامه ي فردوسي1369 : 546 )

در شعر معاصر شاعراني كه به چنين مقولاتي پرداخته اند به طور مستقيم يا غير مستقيم تحت تاثير انديشه هاي خيامي بوده اند :

تو گويي فسانه است كار جهان                     هميدون مرا با تو پيكار نيست

نادرست است اينكه گويند آسيا را نوبتي است             آسياباني كه من ديدم پي نوبت نبود

                                                                              ( اخوان ثالث 1375 : 175 )

چون و چرا در كار خلقت

از ديگر محورهاي انديشه اي خيام چون و چرا در كار خلقت است كه در شعر شاعران پيش از او نيز بسيار به كار رفته :

جهانا ندانم چرا پروري                            چو پرورده ي خويش رابشكري

                                                                    ( شاهنامه ي فردوسي1369 : 265 )

كيست به گيتي خمير مايه ي ادبار                آنكه به اقبال او نباشد خرسند

                                                                                     ( رودكي 1378 : 12 )

اما اين انديشه در شعر خيام نمود چشمگيري يافته به گونه اي كه چنين تفكري در وهله ي نخست ابياتي از خيام را به ياد مي آورد مانند :      

اجزاي پياله اي كه در هم پيوست                بشكستنِ آن روا نمي دارد مست

چندين سر و ساق نازنين و كفِ دست          از مهرِ كه پيوست و به كينِ كه شكست

در شعر معاصر نيز نمونه هاي بسياري تحت تاثير چنين انديشه اي سروده شده اند كه اغلب به عنوان ابيات خيامي به شمار مي روند :

خلق از من در عذاب و من خود از اخلاقِ خويش

                                                       وز عذابِ خلق و من يارب چه ات منظور بود ؟

                                                                            ( ميرزاده عشقي1364 : 154)

مي شد بدانم اينكه خط سرنوشتِ من                از دفترِ كدام شبِ بسته وام شد ؟

ناپايداري جهان و زوالِ آدمي

در زبان فارسي خيام نامدارترين سراينده ي بي اعتباري دنيا شناخته شده و ناپايداري و زوالِ آدمي از مهمترين موضوعاتِ تفكر خيامي است ( اسلامي ندوشن 1355 : 156 ) كه گرچه در شعر ديگر شاعران نيز نمونه هاي فراوان دارد اما بهترين نمونه هاي متعلق به خيام نيشابوري است ، مانند :

آن قصر كه بهرام در او جام گرفت                      آهو بچه كرد و روبه آرام گرفت

بهرام كه گور مي گرفتي همه عمر                    ديدي كه چگونه گور بهرام گرفت ؟

اين طرز تفكر نيز در شعر شاعران معاصر طرفداران بسيار يافته و بسيار مورد توجه گرفته است ، گرچه تغييراتِ فضاي سياسي و اجتماعيِ كشور در دوره هاي شعريِ پس از مشروطه در شكل گيري چنين فضاي فكري بي تاثير نبوده اند ، اما غرابت هاي بسيار شعرِ شاعرانِ معاصري كه به اين مضامين پرداخته اند و رباعياتِ خيام  نشان دهنده ي آن است كه تفكرات خيامي نيز در شكل گيري اين گونه اشعار بي تاثير نبوده اند .

تفاوتي است در اشكال مرگ ها ورنه                 نداده جز خبر مرگ هرگز اين ناقوس

                                                                                   ( منزوي 1385 : 229 )

گور بگرفتن بهرام نديديم و دريغ                عاقبت ديديم آن گور كه بهرام گرفت

                                                                        ( حميدي شيرازي 1367 : 295 )

اغتنام فرصت و شادخواري

تقريبا يك سوم از رباعيات خيام به موضوع اغتنام وقت از طريق عيش و شادي و باده خواري پرداخته اند ( هدايت 1377 : 18 ) . گرچه اين طرز تفكر نيز خاص خيام نبوده و از مباني فكري ايران پيش از اسلام به شمار مي رود ، ولي نبايد اين نكته را ناديده گرفت كه بهترين نمونه ي اشعاري كه چنين تفكري پشتوانه ي سرايشِ  آن هاست اشعاري از خيام اند :

وقت سحر است خيز اي مايه ي ناز                     نرمك نرمك باده خور و چنگ نواز

كآنها كه بجايند نپايند بسي                                  و آنها كه شدند كس نمي آيد باز

       در شعر معاصر نيز اين انديشه تا آنجا كه فضاي فكريِ جامعه مجال بروز مي داده نمود يافته و منشاء سرايش شعرهاي زيبايي شده :

باده پيمودن و راز از خط ساقي خواندن             خرم از عيش نشابورم و خيامي ها

           

حريفا !             

رو چراغ باده را بفروز           

شب با روز يكسان است     

                            ( اخوان ثالث 1383 : 109 )

جبر

از محوري ترين مضامين در رباعيات خيام جبر است ، ريشه ي اين تفكر پيش از خيام به شاهنامه ي فردوسي و پيش از آن به فرهنگ ايرانِ پيش از اسلام مي رسد . فردوسي نيز در زمينه ي جبر و تاثير قضا و قدر بر سرنوشت انسان نمونه هاي درخشاني دارد :

هژبر جهان سوزو نر اژدها                     ز دام قضا هم نيابد رها

                                                                      ( شاهنامه فردوسي 1369 : 789 )

اما در هر حال پر رنگ تر بودن جنبه هاي حماسي شاهنامه فردوسي اين بخت و اقبال را براي رباعيات خيام فراهم آورده كه با اين مشخصه ي فكري نامبردار شوند :

چون روزي و عمر بيش و كم نتوان كرد                  خود را به كم و بيش دژم نتوان كرد

كار من و تو چنانكه راي من و تست                      از موم بدست خويش هم نتوان كرد 

                                                                                        ( خيام 1374 : 52 )

در شعر معاصر نيز به نمونه هاي زيبايي از اين دست بر مي خوريم :

و سر انجام گل كوزه گران خواهي شد                 هرچه را خلق بر آنند همان خواهي شد

                                                                        ( حميدي شيرازي 1367 : 138 )

از خلد براه آورد ، انباز من است اين درد                 تا پا نكشم زين جا ، مي سوزم و مي سازم

                                                                                      ( بهار 1365 : 138 )

توجه شاعران معاصر به روح خيامي كه انعكاسي از انديشه هاي پيش از اسلام در ايران است ، تداوم بخش انديشه هاي كهن و اندرزها و حكمت هايي است كه از زبان شاهان و پهلوانان و حكيمان ايراني مانند بزرگمهر مي شنويم ، مانند ؛ بي وفايي و بي اعتباري دنيا ، پيشه كردن داد و دانش ، دل نبستن به دنيا و .... كه اغلب در قالب جملاتي كوتاه بيان شده و ماندگاري ادبي يافته اند . و در حقيقت استقبال شاعران از فضاهاي فكري اينچنين ، توجهي است كه به حكمت اصيل ايراني نشان مي دهند . حكمتي كه دوره هاي مختلف به گونه هاي مختلف بروز و ظهور مي كند و هر بار در شعر شاعري زندگي تازه اي از سر مي گيرد .

كتابنامه

اخوان ثالث.م.اميد.[اخوان ثالث ،مهدي]. 1375 . آخر شاهنامه، چ9 ، تهران:مرواريد .

اخوان ثالث.م.اميد.[اخوان ثالث ،مهدي]. 1383 . زمستان،چ15، تهران:زمستان .

اسلامي ندوشن ، محمد علي . 1355 . جام جهان بين ( مجموعه ي مقالات ادبي ) ، تهران : توس .

بهار ،محمد تقي . 1365 .ديوان بهار، چ2 ، تهران:علمي .

رودكي ، جعفربن محمد . 1378 .  رودكي ، چ 17 . به كوشش خليل خطيب رهبر ، تهران : صفي عليشاه .

شهريار ، [ بهجت تبريزي ،محمد حسين] . 1371كليات ديوان شهريار، چ14 ،تهران:زرين/نگاه .

حميدي شيرازي،مهدي . 1367 .ديوان حميدي،تهران:پاژنگ .

خيام نيشابوري ، حكيم عمر . 1374 . رباعيات خيام نيشابوري ، چ 3 ، به كوشش نسا حمزه زاده ،  تهران : طلايه .

فردوسي ،ابوالقاسم حسن. 1369،شاهنامه فردوسي،به كوشش ژول مول،ترجمه جهانگير افكاري،چ4،تهران:شركت سهامي كتابهاي جيبي.

منزوي،حسين . 1385 . تيغ وترمه وتغزل،چ5، تصحيح:مهدي خطيبي، تهران:نشرآفرينش.

ميرزاده عشقي . 1364 .ديوان ميرزاده عشقي ،به كوشش هادي حائري،تهران:جاويدان .

هدايت ، صادق . 1377 . مقدمه اي بر رباعيات خيام . تهران : تاخ .


آخرین نظرات ثبت شده برای این مطلب را در زیر می بینید:

برای دیدن نظرات بیشتر این پست روی شماره صفحه مورد نظر در زیر کلیک کنید:

بخش نظرات برای پاسخ به سوالات و یا اظهار نظرات و حمایت های شما در مورد مطلب جاری است.
پس به همین دلیل ازتون ممنون میشیم که سوالات غیرمرتبط با این مطلب را در انجمن های سایت مطرح کنید . در بخش نظرات فقط سوالات مرتبط با مطلب پاسخ داده خواهد شد .

شما نیز نظری برای این مطلب ارسال نمایید:


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: